Bedankt voor jouw onvoorwaardelijke steun
In de schaduw van twijfels, waar zorgen ons vreten,
stond jij als een lichtpunt, zo warm en zo breed,
jouw hand op mijn schouder, als een zachte bries,
met liefde en geduld, heb jij altijd gewied.
Dank voor de momenten, dat ik kon zwijgen,
met jou aan mijn zijde, voelde ik me nooit alleen,
je zag in mijn ogen wat ik soms niet kon zeggen,
de kracht van jouw woorden, een onbreekbare been.
In stormen van angst, waar de dagen zo lang,
gaf jij mij de hoop, dat de zon weer zou schijnen,
je maakte de wereld weer een stukje minder vang,
met jouw onwrikbare geloof, wist je mij te beklijnen.
Als ik viel in de duisternis, met schaduwen om me heen,
werd jij mijn kompas, mijn thuis, mijn terrein,
met elke stap die ik zetten mocht, hielp je me alleen,
en elke keer toen ik twijfelde, nam je mijn pijn.
Dus dank, uit de diepte van mijn volgehouden hart,
voor de liefde die stroomt als een eeuwige bron,
jouw steun is de ster die mijn weg altijd verhard,
een band die ons verbindt, een onoverwinnelijke ton.
Laat de woorden nu stijgen, als zang in de lucht,
voor jou, die mij droeg in de zwaarste periodes,
dankbaarheid danst hier, in elke zucht,
je bent mijn geruststelling, mijn mooiste rode rozen.