De kracht van ware vriendschap
In de schaduw van de oude bomen,
Waar het leven zijn wonden toedekt,
Vindt de ziel haar stille dromen,
Bij een vriend die nooit weggaat, nooit verrekt.
Samen lachen we, samen huilen,
Als de stormen om ons heen razen,
In het gemoed van echte ruilen,
Wordt verdriet een schaduw, nooit een aanwijsbare reden.
Een blik vol begrip, een handvol steun,
Wanneer de wereld om ons heen vervaagt,
Is Jij de anker in mijn zucht, mijn woen;
De vlam die in de donkerste nachten waagt.
Geen woorden zijn te groot, geen gebaar te klein,
Voor wie ons kent, is dat heel gewoon,
De kracht van vriendschap, puur en rein,
Verbindt de harten in een warme toon.
Als de jaren ons verder onderbreken,
En de wegen soms ons scheiden,
Blijft onze band als rotsen weken,
In elke stap, zal ik je altijd begeleiden.
Dus hef je glas en zing je lied,
Voor de daden die ons iedere dag samenbrengen,
De kracht van ware vriendschap, een tijdloos verdriet,
Die ons verenigt, altijd; nooit in zwijgen.