De weg naar een betere morgen
Langzaam breekt de dageraad,
De nacht zich zachtjes om ons heen verlaat.
In schaduwen van zorgen, groot en klein,
Klinkt een fluistering: "Het zal beter zijn."
Elke stap, een sprankje hoop,
Een waakzaam hart dat durft te lopen.
De wegen zijn krom, vol hobbels en pijn,
Toch dragen wij dromen, als bloemen in schijn.
De ogen gericht op de horizon,
Waar zonnestralen ons omarmen als een zoon.
De reis is soms zwaar, de lasten zijn veel,
Maar samen zorgen we voor een nieuw speelveld.
Laten we delen wat ons is gegeven,
De kracht van verbondenheid, het leven.
Elk gebaar, elke lach, een zegen zo klein,
Ze bouwen aan morgen, aan samenzijn.
Dus houden we vol, ook als het tegenzit,
Met liefde en moed, zetten we onze stap rit.
Want na de storm komt de helderheid,
De weg naar beterschap, een kostbare tijd.
Dus laat ons beginnen, hand in hand,
Een nieuwe toekomst, een vrolijk verstand.
De weg naar een betere morgen ligt klaar,
Als we vertrouwen op elkaar, is niets ons te zwaar.