De zachte regen van herinnering
In de stille ochtendgloren,
als de wereld nog in dromen weeft,
valt een zachte regen van verleden,
die teder om de ziel verweeft.
Druppels van vergeten woorden,
stromen neer op alles wat ooit was.
Ze strelen zacht de ruwe randen,
van de tijd, die ons nu omarmt als gas.
Schaduwspel tussen takken,
flonkerend in de nevelgrijs,
de echo’s van verloren lachen
verweven met de mist, zo wijs.
Herinnering danst als een vlinder,
en fladdert van de ene naar de andere plek,
waar liefde ooit bloeide als een lente,
en nu slechts in beelden teruggekomen,oek.
Laat de regen zachtjes spreken,
over dagen vol zon en schaduwspel,
over momenten die ons zijn gegeven,
en die in de stilte nog steeds zijn fel.
Dus luister naar de druppels vallen,
de muziek van wat is geweest,
de zachte regen van herinnering,
die ons verwarmt, als een troostend feest.