Een liefde die nooit vervaagt
In de stilte van de avonddroom,
Waar sterren fluisteren, stil en zoet,
Ontwaakt een liefde, als een bloem,
Die bloeit in het hart, maakt alles opnieuw compleet.
Jaren verstrijken, als golven in de zee,
De wereld verandert, maar wij blijven hier,
In elke lach, in elke traan, zij aan zij,
Verweven in een verhaal, zo warm en vier.
Je ogen zijn het licht dat nooit dooft,
Een vlam in de nacht, een kompas in de storm,
Zelfs als de dagen somber en koud zijn,
Jouw aanwezigheid is mijn troost, mijn norm.
Hand in hand, op de paden van de tijd,
Door hoogtepunten en dalen, wij samen sterk,
Hoe de seizoenen ook veranderen,
Onze liefde blijft bloeien, een eeuwig perk.
Als de natuur haar kleuren verliest,
En herfstbladeren vallen, stil en traag,
Weet dan, mijn lief, dat ons hart nooit verliest,
De warmte van ons samenzijn, een onsterfelijke waak.
Dus laat de wereld veranderen, keer op keer,
Zolang jij bij mij bent, ben ik nooit alleen,
In elke zucht, in elke schaduw, keer op keer,
Is een liefde die nooit vervaagt, altijd teer.