Elke dag een beetje beter
In de schaduw van de dagen,
waar de zon soms moeilijk schijnt,
kruip je stil en ongedragen,
door de straten van je pijn.
De wereld draait in hun tempo,
de ramen weerspiegelen kracht.
Maar neem je tijd, de weg is traag,
wanneer je tegen de stormen vecht.
Elke traan die je hebt laten vallen,
is een zaadje voor de toekomst, weet,
met elke stap, hoe klein, hoe kunnen,
groeit er hoop, die nooit verveert.
De ochtendgloren brengen nieuwe kleuren,
schilderen dromen op de muren van je hart.
Verlies als een schaduw, dat zal verjagen,
en het licht breekt door, als een nieuwe start.
Neem de rust, adem diep en verken,
de hobbels in het pad, het is niet in vain.
Want zelfs de langste reizen,
beginnen met een eerste, kleine pijn.
Dus kijk omhoog, zie de sterren stralen,
ze fluisteren zacht: je bent niet alleen.
Elke dag een beetje beter,
zo groeit de hoop, zo laat je het verleden heen.
En als de zon weer langzaam zakt,
zie je de kleuren, warm en breed.
Dankzij de strijd, de liefde, de lach,
verander je pijn in een zegen, een zegen van leed.