Jij bent mijn steunpilaar
In stormen van het leven, zo woest en fel,
Sta jij er altijd, als een rustige bron,
Je handen open, je hart zo snel,
Verlicht je de schaduw, breng je me perfection.
Als de wereld wankelt, als ik dreig te vallen,
Vang jij mijn angst in je warme gloed,
Met een lach en een woord dat me weer zal verhalen,
Jij bent de rust, mijn toevlucht en moed.
Dankbaarheid vloeide als rivieren in mij,
Voor elke stap die je langs mijn pad hebt gezet,
Jouw liefde is het anker, dat maakt mij vrij,
Een kostbare gave, die nooit is vergeten.
Wanneer de sterren aan de hemel flonkerden,
Jouw ogen maakten de nacht weer vol kleur,
Elke traan en lach, door jou bezongen,
Jij bent mijn steunpilaar, mijn grote levensuur.
Dus hier wil ik danken, met elk woord dat ik schrijf,
Voor de kracht die je geeft, voor de liefde die je deelt,
In deze wereld, die vaak zo zwaar en snijdend is,
Jij maakt het lichter, jij bent diegene die het doel deelt.