Jij bent mijn zonnestraal in de winter

Jij bent mijn zonnestraal in de winter

In het koude licht van februari,

Waar sneeuwvlokken dansen, zo wit en vrij,

Voel ik de warmte van jouw lach,

Een sprankje hoop, als het leven even zwak.

De avonden kort, de dagen zijn grijs,

Maar met jou aan mijn zijde, is alles zo wijs.

Jij bent de glans op een doffe dag,

Mijn hart wordt verwarmd, ik zing jouw lach.

Wanneer de wind door de takken fluit,

En de wereld zich hult in een schaduwgeluid,

Kom jij, als de zon, met je stralende gloed,

Verjaag je de kou, maak alles weer zoet.

Jij bent mijn roos tussen het dorre gras,

Een liefde die bloeit, zonder enige afwas.

Op Valentijnsdag, met een kus zo teer,

Voel ik dat jij steeds weer meer en meer.

Dus hand in hand, door de winterse lucht,

Brengen jouw ogen mij een zeldzame zucht.

In jouw liefde vind ik het licht,

Jij bent mijn zonnestraal, mijn eeuwige plicht.

Plaats een reactie