Jij en ik voor altijd vrienden
In de tuin van onze jeugd, zo vrij en vol van leven,
Waar lachen als een zonnestraal ons steeds opnieuw verweven.
Met handen vol van dromen, en harten vol van hoop,
Stonden wij met open armen, als twee stevige touwen aan een roep.
We deelden onze geheimen, zoals sterren in de nacht,
Met elke traan en elke lach, werd onze band sterker, zonder kracht.
Door stormen en door zonneschijn, altijd schouder aan schouder,
Geen afstand of tijd kan breken, wat ons in wezen louter.
In de grote wereld om ons heen, zo wild en onverstandig,
Vinden wij in elkander rust, als een warme, stille landing.
Jij kent mijn diepste angsten, mijn vreugde en mijn pijn,
Als een spiegel in de duisternis, laat je mijn ziel zijn.
Met jou kan ik de sterren tellen, de zon opkomen, en gaan,
Elke herinnering samen is als een kleurrijke laan.
Jij en ik, voor altijd vrienden, een belofte die blijft bestaan,
Als de golven van de zee, die eeuwig gaan en komen, nooit vergaan.
Dus hef het glas op vriendschap, met vreugde in ons hart,
De tijd mag dan vergaan, maar onze band is een kunstwerk, puur en apart.
Jij en ik, hand in hand, door het leven heen in ons eigen stramien,
Zijn we de klank van een melodie: "Jij en ik, voor altijd vrienden."