Licht en schaduw in balans
In de stille dans van dag en nacht,
Waar zon en maan hun spel betracht,
Ontstaat een lijn, zo zacht en fijn,
Tussen het licht en de duisternis, een geheim.
De ochtendgloren, een warme gloed,
Opgelucht door liefde, zoet als bloed.
De wereld ontwaakt, met kleurenpracht,
Maar schaduw sluipt in stille macht.
Bomen fluisteren hun verhalen,
Waar zonnestralen het gras stralen.
Met elke schaduw die zich vormt,
Wordt de schoonheid in de diepte warmt.
De middag komt, de lucht zo breed,
Het licht lacht voluit, alsof hij het weet.
Maar ook in de helderheid, een schaduw van vreugd,
Herinneringen die ons omarmen, nooit geheugd.
De zon zakt langzaam, de schemering valt,
Tussen de tinten, een zachte gestal.
Daarom leren we in elke stap,
Dat licht en schaduw ons dragen, heel krap.
In het spel van het leven, zo eindeloos,
Vinden we balans, het maken we groot.
Met hoop in ons hart en dromen in ons hoofd,
Zal licht en schaduw ons altijd beloven.