Stilte voor de storm
In de verte, waar de wolken dansen,
Heerst een rust, een vreemde trance,
De horizon kleurt grijs en loom,
Een voorbode van wat komen moet, als een droom.
De bomen fluisteren hun oude lied,
Hun takken wiegen, maar de aarde biedt
Een stilte, gespannen, als een snaar,
Die elk moment kan breken, klaar voor gevaar.
De lucht is zwaar, met geheimen beladen,
Een zucht van de wind, die nigdends vergladen.
De vogels zwijgen, hun vleugels verstild,
De wereld houdt adem, als de tijd zich verhult.
Een schuilplek gezocht in de schaduw van dreiging,
Waar de gedachten zich wikkelen in nevelen van wijging,
De sterren verborgen, de zon aan de rand,
Voelt niemand de druk van de naderende brand.
Toch, in de schaduw van wat ons bedreigt,
Zit ook de schoonheid die de stilte bereikt,
Want voor elke storm die ons razend omhult,
Is er een moment waarop onze ziel ons onthult.
Dus luister goed, naar het gefluister van de lucht,
Voel de spanning, de aarde in vrucht,
Want na de stilte, zal het leven weer bloeien,
En leren we dansen, ook te midden van woelingen.