Twee zielen, één pad
Twee zielen, hand in hand,
Door het leven, samen in het land.
In de ochtendgloren, de zon die schijnt,
Elk moment samen, niemand die het scheidt.
Jij en ik, een verhaal zo oud,
Een liefde die bloeit, nooit veel te koud.
Met elke stap die we samen zetten,
Weven we dromen, ons leven, unsere vergeten.
De woorden van trouw, uitgesproken in stilte,
Een belofte zo sterk als een vurige gilte.
Met glanzende ringen, onze levensverbond,
Diep in ons hart, een vreugde zo gezond.
Door stormen en regen, door lachen en tranen,
Samen staan we sterk, nooit zullen we wanen.
De wereld om ons heen, soms chaos en strijd,
Maar op ons samenpad, heerst enkel tijd.
Elke zucht die we delen, een echo van ons zelf,
In elk tijdsfragment, een stukje van de helf.
Twee harten die kloppen, als één symfonie,
In de dans van het leven, zo vol harmonie.
En als de sterren stralen aan de nachtelijke lucht,
Weet ik dat onze liefde, nooit verflauwt of vervolg.
Twee zielen, één pad, onze reis is nog lang,
In het huwelijk gebonden, samen, levenslang.