Verlies de hoop niet uit het oog
In tijden van duisternis, zo zwaar,
Wanneer de zon zich verbergt, zo daar,
Een wolk van zorgen, een zee van verdriet,
Verlies de hoop niet, zij blijft jouw lied.
Een zaadje van kracht, zo klein en fijn,
Verborgen vaak in de schaduw van pijn.
Laat liefde bloeien, als een roos in de nacht,
Want achter de storm komt altijd de pracht.
Neem elke stap, hoe wankel, hoe klein,
De weg naar herstel kan dor en gemeen.
Maar kijk om je heen, zie vrienden die staan,
Met handen die reiken, je niet alleen laten gaan.
Adem de lucht in, lees woorden vol licht,
Zij brengen je dichter bij de hoopvolle zicht.
Want na de herfst, die zo vaak ons tekent,
Komt weer de lente, die alles weer vekent.
Verlies de hoop niet, hou vol, wees geduldig,
Het is een reis van je ziel, heel bezield.
Beterschap komt, als de tijd zijn werk doet,
En in elke schaduw, schuilt een glimp van zoet.
Dus kijk niet achterom, maar richt je op morgen,
Waar dromen weer bloeien, vrij van de zorgen.
Verlies de hoop niet, hou het hoog in het oog,
Want na elke storm, komt steeds weer de boog.