Woorden die de Ziel Raken
In de stilte van de nacht,
waar sterren fluisteren,
vindt elk woord zijn zachte pracht,
en leren harten luisteren.
Als de wind door takken waait,
draagt hij dromen, diep en klein,
elk geluid een verhaal dat zegt,
dat we nooit alleen moeten zijn.
Een zin als zonlicht op de huid,
warm en vol van oprechtheid,
kan de schaduw in ons vast,
omhelzen met zijn tederheid.
De woorden, als een rivier,
stromen door de aderen van tijd,
ze raken aan wat ons geneert,
en brengen ons de vrijheid.
In de ogen van een vriend,
schuilen verhalen, sterk en recht,
een klank die ons opnieuw verbindt,
de kracht van wat ons echt verwacht.
Dus laat ons spreken, zonder schroom,
elke letter een tastbare schuilplaats,
waar alle zielen samenkomen,
en de liefde nooit vergaat.
Want elk woord, een zaadje dat groeit,
zaait hoop in de verte, ver en wijd,
woorden die de ziel raken,
zijn de echo’s van onze tijd.